نماز روز اول ذی الحجه

روایت شده که محمد بن على حلبى روز جمعه خدمت امام صادق عليه السلام شرفياب شد و سؤال كرد كه مى خواهم مرا عملى تعليم فرمايى كه بهترين اعمال باشد در اين روز حضرت فرمود:

كه من نمى دانم كسى را كه بزرگتر باشد نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله از حضرت فاطمه عليها السلام و نمى دانم چيزى را افضل از آن چه تعليم كرد پيغمبر صلى الله عليه و آله فاطمه عليها السلام را فرمود: كه هر كه صبح كند در روز جمعه پس غسل كند و قدم ها را بگستراند و چهار ركعت نماز كند به دو سلام بخواند.

در ركعت اول بعد از سوره حمد، سوره اخلاص پنجاه مرتبه.

و در ركعت دوم بعد از حمد، سوره العاديات پنجاه مرتبه.

و در ركعت سوم بعد از حمد، سوره الزلزال پنجاه مرتبه.

و در ركعت چهارم بعد از حمد «إذا جاء نصرالله» پنجاه مرتبه، و اين سوره نصر است و آخر سوره اى است كه نازل شده. و چون از نماز فارغ شود اين دعا بخواند:

إِلَهِي وَ سَيِّدِي مَنْ تَهَيَّأَ أَوْ تَعَبَّى أَوْ أَعَدَّ أَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ

اى خداى من و سيد من هر كه بر در مخلوقى به اميد لطف و عطا و منفعت و فضل و احسان و جايزه مى رود و براى عرض حاجت خود را مهيا و آماده مى گرداند

فَإِلَيْكَ يَا إِلَهِي كَانَتْ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِئَتِي وَ إِعْدَادِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ فَوَائِدِكَ وَ مَعْرُوفِكَ وَ نَائِلِكَ وَ جَوَائِزِكَ

اى خدا به درگاه تو اين گونه ساخته و آماده و مهيا و مستعد به اميد عطا و جود و بخشش و احسان و جايزه تو آمده ام

فَلاَ تُخَيِّبْنِي مِنْ ذَلِكَ يَا مَنْ لاَ تَخِيبُ عَلَيْهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ وَ لاَتَنْقُصُهُ عَطِيَّةُ نَائِلٍ

پس خدايا مرا از آن بخشش ها محروم مكن اى كسى كه سائلى را در سؤال محروم نخواهى كرد و گنج عطاى تو از بخشش كم نخواهد گشت

فَإِنِّي لَمْ آتِكَ بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لاَشَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِشَفَاعَتِهِ إِلاَّ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَيْتِهِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ

و من بر در احسانت نه به اتكاء بر عمل صالحى كه انجام داده ام آمده ام و نه هيچ مخلوقى را غير محمد و آل محمد رحمت هاى تو بر او و بر ايشان براى تقرب به درگاهت شفيع آورده ام

أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عُدْتَ بِهِ عَلَى الْخَطَّائِينَ عِنْدَ عُكُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ

به درگاهت آمده ام به اميد عفو بزرگ تو كه براى خطا كارانى آماده ساخته اى كه عمرى بر گناهان اصرار كرده اند

فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ أَنْ جُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ

و طول مدت اصرارشان بر گناهان تو را مانع از عفو و مغفرت بر آن ها نگرديد

وَ أَنْتَ سَيِّدِي الْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ

و تو سيد من هستى و بخشش و احسان عادت و ذاتى توست چنان كه گناهكارى عادت من است

أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ أَنْ تَغْفِرَلِي ذَنْبِيَ الْعَظِيمَ

و از تو درخواست مى كنم به حق محمد و آل پاكش كه از گناه بزرگ من درگذرى

فَإِنَّهُ لاَيَغْفِرُ الْعَظِيمَ إِلاَّ الْعَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ

كه گناه بزرگ را كسى غير تو اى خداى بزرگ نمى بخشد اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ.

منابع

شیخ عباس قمی، مفاتيح الجنان، انتشارات اسوه، قم، ص42.